Kościół filialny Bożego Ciała, wzniesiony ok. 1300 r., przebudowany w 1569 r., powiększony w XVIII w.. restaurowany w 1813 r. Orientowany, murowamy, jednonawowy, z prostokątnym prezbiterium, z wieżą od zachodu, zachował we wnętrzu barokowe wyposażenie z pocz. XVIII w., a na wieży dzwon w 1618 r.
Cały teren przykościelny wraz z założonym na planie owalnym cmentarzem otacza mur (nieregularny kamień, złom skalny) o charakterze obronnym ze śladami otworów strzelniczych. Powstanie obronnego muru datowane jest na niespokojne lata wojny trzydziestoletniej 1618-48. W czerwcu 1641 r. od uderzenia pioruna zniszczony został dach i wieża świątyni, jednak stosunkowo szybko odbudowano kościół. W grudniu 1646 roku plebania w Łażanach została splądrowana przez żołnierzy cesarskich (austriackich) ze zgrupowania wojsk generała Raimunda Montecuccoli. Remonty świątyni: 1843, 1857 (odnowienie wnętrza, nowy ołtarz główny i ambona), 1913 (odnowienie wieży), 1934 (nowy ołtarz), 1978 (remont kapitalny).