Dom mieszkalny, datowany na ok. 1500 r. przebudowywany w XVII-XVIII w., w 1 ćw. XIX w., w 3 ćw. XIX w., i 1 ćw. XX w. Zlokalizowany w zwartej zabudowie po zachodniej stronie ul. Łukowej budynek, na planie zbliżonym do prostokąta z ryzalitem w narożniku północno-wschodnim, elewacją frontową od wschodu. Budowla czterokondygnacyjna z kondygnacją strychową, sześcioosiowa, o prostej dekoracji architektonicznej (gzymsy, nadokienniki belkowe) z okładziną ceramiczną w parterze. Na najstarsze fragmenty budowli składają się kamienne pomieszczenia piwniczne i fundamenty, ściany graniczne. Pierwotnie zabudowę stanowiły dwie kamienice, które po reformie Steina w pocz. XIX w. zostały połączone , co umożliwiło wydzielenie w parterze powierzchni handlowych oraz zrealizowanie wewnętrznej przelotowej sieni zakończonej klatką schodową ze schodami o eliptycznej duszy, zachowanych do dnia dzisiejszego. W trzeciej ćwierci XIX w. podwyższono budynek o jedną kondygnację i niewysoki strych. Obecne witryny sklepowe pochodzą z l. 20-30 XX w., kiedy to założono również ceramiczną okładzinę fasady i lamperie w sieni. Obecna okładzina ceramiczna, wtórna. Z przełomu XIX i XX w. pochodzą informacje o właścicielu kamienicy - Hermanie Heislerze, właścicielu zakładu fryzjerskiego i sklepu tytoniowego. Kolejnym właścicielem (po. 1930 r. ) był kupiec Józef Lowitzer.