Wykupienie wójtostwa w 1372 r. przypieczętowało pełną autonomię władz samorządowych. Nie jest zapewne przypadkiem, że mniej więcej w tym czasie rozbudowano Ratusz o część wschodnią, a ściślej o okazałą Izbę Rajców umieszczoną na piętrze, nad zbudowanymi razem z nią odnowa sześcioma kramami bogatych przekupniów, zaś wieżę podwyższono o dwa ośmioboczne piętra z bogatą dekoracją rzeźbiarską i spiczastym hełmem. Dach wieży, szpic z gałką i zegar uzyskały pozłotę. Budowa smatruza,w północno - wschodnim narożniku bloku ratuszowego, powiększyła zasięg zabudowy handlowej Rynku o stanowiska płócienników i kuśnierzy, umieszczone w jego halowych wnętrzach. Było to założenie dwupiętrowe, o wymiarach planu 8,5 x 18 m. Jest prawdopodobne, że smatruz został wzniesiony w 1377 r. Ceglana wschodnia część ratusza i smatruz uzyskały elewacje zwieńczone trójkątnymi, wywnękowanymi szczytami.Zbadana wschodnia fasada Ratusza jest dwubarwna, złożona z czarnych główek i czerwonych wozówek zestawionych w wątku gotyckim. Na pierwszym piętrze elewacji wschodniej znajdowały się ostrołuczne okno i wykusz, który mógł mieścić kaplice dostępną z Izby Rajców. W 1378 roku Rada zezwoliła posiadającym kramy bogate na przekształcenie ich w budynki handlowo - mieszkalne. Można sądzić, że najpóźniej wtedy zniknęły z bloku śródrynkowego ostatnie obiekty drewniane. (Źródło: "Zabudowa rynku świdnickiego do połowy XVI wieku" Małgorzata Chorowska, Czesław Lasota)