W 1920 r. niemieckie ministerstwo komunikacji wydało decyzję o budowie w Świdnicy Reichsbahn-Ausbesserungswerk (RAW), ponieważ intensywnie rozbudowywano linie kolejowe na Śląsku, a istniejące zakłady o podobnym profilu we Wrocławiu i Gliwicach nie wystarczały. Już w 1922 r. rozpoczęto wznosić kuźnię, acetylenownię, stolarnię oraz magazyny drewna. Intensywna rozbudowa nastąpiła w latach 1923-26, gdy zbudowano potężną halę o pow. 37 tys m2 z nowoczesnymi dźwigami. Zbudowano ciepłownię i siłownię z 75 m kominem, posiadającym zbiornik wodny o pojemności 250 m3. Zakład specjalizował się w naprawach głównych wagonów towarowych. Podczas II wojny światowej prowadzone były nadal naprawy taboru kolejowego i sprzętu wojskowego, a od 1941 roku zaczęto wytwarzać ramy stalowe do szkieletów łodzi podwodnych. W tym czasie na terenie zakładu zbudowano schrony przeciwlotnicze a na zewnątrz fabryki 14 baraków mieszkalnych i gospodarczych. W barakach znajdowały się kwatery i magazyny dla jeńców wojennych i robotników przymusowych, sprowadzanych z krajów okupowanych przez III Rzeszę. Pod koniec wojny wyposażenie i park maszynowy został wywieziony przez Niemców. W czasie ewakuacji pozostawione urządzenia zostały zdemontowane i odtransportowane przez Rosjan na Wschód. W takim stanie we wrześniu 1945 r. władze polskie przejęły firmę nadając jej nazwę Warsztaty Kolejowe PKP, a w 1948 r. zakład otrzymał nazwę ZNTK nr 10. W 1951 r. przemianowany na Fabrykę Wagonów Świdnica. Po prywatyzacji dokonanej w 1992 roku uzyskała status spółki akcyjnej Skarbu Państwa i przybrała nazwę Fabryka Wagonów Świdnica S.A. W roku 1998 większościowy pakiet akcji dotychczasowej spółki zakupiła północnoamerykańska firma The Greenbrier Company, a nazwę fabryki zmieniono na Wagony Świdnica S.A.. janusz50938, uzup. moose