Opis
Kościół jest budowlą orientowaną, murowaną z kamienia i cegły. Jego najstarszą część stanowią, wzniesione w dolnej partii z granitowych ciosów romańskich, w górnych murowane z cegły w wątku wendyjskim, wieża i zachodnia partia nawy. Wsch. część nawy dobudowana została ok. 1550 r. na miejsce romańskiej absydy. Od pn. do nawy przylega dawna piętrowa zakrystia, w 1914 r. przekształcona na dwie oszkarpowane i zwieńczone barokowym szczytem kaplice - dolną św. Andrzeja i górną św. Anny. Od pd. do nawy dobudowana została ok. 1860 r. obszerna kaplica Serca Jezusowego, a w 1914 roku — kruchta z romańskim portalem przeniesionym z muru nawy. Na kamiennym cokole pd. muru nawy widnieje wyryty majuskułowy napis „Hic iacet Elene” oraz tarcza z umieszczoną na skos strzałą, interpretowana jako znak herbowy. W 1914 r. ponadto rozbudowane zostało prezbiterium, do którego rodzina Turno dobudowała od pn. nową zakrystię, a od pd. kaplicę rodową. Wieża zwieńczona jest blaszanym hełmem.

Wnętrze kościoła nakryte jest pochodzącym z 1775 r. stropem z fasetą, kaplica św. Anny posiada sklepienie kolebkowo-krzyżowe. Późnobarokowy chór muzyczny z ok. 1775 r. wsparty jest na trzech arkadach. Jednorodne wyposażenie wnętrza pochodzi z XVIII wieku. W kościele umieszczone są kamienne płyty nagrobne, m. in. Andrzeja Objezierskiego (zm. 1594) i jego żony Anny z Jaruchowskich (zm. 1582) oraz tablice epifanijne wmurowane w ściany na zewnątrz kościoła: Anieli z Kwileckich Węgorzewskiej (zm. 1822), Klemensa Kwileckiego (zm. 1826) i jego syna Hipolita (zm. 1819) oraz proboszcza ks. Jana Kantego Kolanowskiego (zm. 1850). Cmentarz przykościelny otoczony jest murowanym ogrodzeniem z kamienia łupanego i cegły.

Kościół dostępny dla zwiedzających z zewnątrz.