Rudnik jest najniższym szczytem w grzbiecie głównym Rudaw Janowickich, zamykającym od południowego zachodu Rudawy Janowickie. Wyrasta jako ostatni w południowej części grzbietu, w kształcie wału o trzech wierzchołkach, z wyraźnie podkreśloną kopulastą częścią szczytową wierzchołka głównego. Pozostałe dwa wierzchołki (827 m i 831 m) w kształcie słabo zaznaczonych kopuł, z niewyraźnie podkreśloną częścią szczytową położone są na północny wschód od szczytu głównego i oddzielone od siebie niewielkimi ...
Rudnik jest najniższym szczytem w grzbiecie głównym Rudaw Janowickich, zamykającym od południowego zachodu Rudawy Janowickie. Wyrasta jako ostatni w południowej części grzbietu, w kształcie wału o trzech wierzchołkach, z wyraźnie podkreśloną kopulastą częścią szczytową wierzchołka głównego. Pozostałe dwa wierzchołki (827 m i 831 m) w kształcie słabo zaznaczonych kopuł, z niewyraźnie podkreśloną częścią szczytową położone są na północny wschód od szczytu głównego i oddzielone od siebie niewielkimi wcięciami. Powierzchnia szczytowa jest tak wyrównana, że wierzchołek główny od strony północnej wznosi się około 23 m ponad poziom terenu, a pozostałe dwa są trudno rozpoznawalne. Od południa wzniesienie wydzielone jest Przełęczą Kowarską, nad którą znacznie górując, opada do niej długim niezbyt stromym zboczem. Zbocze zachodnie stromo opada w kierunku rzeki Jedlica, wschodnie zbocze niezbyt stromo schodzi w kierunku Ogorzelca. Ze szczytu Rudnika otwierają się ładne widoki na zachód. Znajduje się tam startowisko parolotniarzy.
Góra znajduje się na granicy dwóch jednostek geologicznych należących do bloku karkonosko-izerskiego – masywu karkonoskiego i wschodniej osłony granitu karkonoskiego. Zachodnie zbocza zbudowane są z waryscyjskich granitów porfirowatych. Partie szczytowe z proterozoicznych gnejsów oczkowych, a wschodnie zbocza z dewońskich łupków łyszczykowych, zieleńców, amfibolitów i innych skał metamorficznych „serii kowarskiej”, „serii Niedamirowa” i „serii Leszczyńca”. W strefie kontaktowej występuje mineralizacja rudna polimetaliczna ze znacznym udziałem rud żelaza, które były eksploatowane od XII w. dając początek osadzie Kowary. W XVIII w. na południowo-zachodnich zboczach odkryto rudy cynku i ołowiu ze srebrem, a przed 1945 r. odkryto mineralizację uranową, której poszukiwania skutkowały wieloma pozostałościami prac poszukiwawczych (planowana kopalnia Wiktoria na przestrzał góry Rudnik od ok. 1950 r.), które ostatecznie nie przyniosły wymiernych efektów i zostały porzucone po 1956 roku.
Na południowo-zachodnim zboczu poniżej szczytu znajduje się wieża przekaźnika RTV. Na północno-wschodnim zboczu na poziomie 810 m n.p.m. znajduje się okazała 10 m skała Owczarek (Schäferstein) zbudowana z waryscyjskich granitognejsów z żyłami aplitów, występuje tu granat, turmalin, tytanit.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
33
/
